3-A-3-12
Gerard Wiegers was lange tijd werkzaam als koster (vrijwilliger) in de St. Jansbasiliek. Zijn vrouw Trees was jarenlang lector en lid van de Broederschap van St. Jan. De laatste jaren woonden zij aan de Teunenmijns.
In De Klepel is er in 2014 een mooi artikel geschreven over Gerard en Trees:
Aan de keukentafel bij ……………………….
Vandaag zit ik aan de keukentafel bij de heer en mevrouw Gerard en Trees Wiegers.
zondag 12 januari 2014 zijn ze allebei in het zonnetje gezet door o.a. pastoor Vriend.
Gerard en Trees zijn decennialang aktief geweest in onze kerk!
Gerard is drager van de Pauselijke onderscheiding ‘Pro Ecclesia et Pontifice’.
Reden voor ons om hen beiden eens nader te leren kennen.
Ze hebben 3 kinderen en 4 kleinkinderen. De dochters wonen in Nederland,
zoon Harold wat verder weg: Sydney. Gelukkig bestaat Skype!
Waar bent u opgegroeid en hoe hebt u elkaar ontmoet?
Trees is opgegroeid in Bussum. Ze ging altijd naar de Heilige Hart kerk in Bussum en heeft Gerard ontmoet rond 1956 in de Boerenhofstee in Laren. Gerard: “Ik had een knoopje dat gemaakt moest worden en toen ben ik bij Trees gebleven”.
De boerenhofstee, de katholieke soos waar je naartoe mocht als je de cursus voor18-jarigen (bloemetjes en bijtjes;) had gevolgd. Je kreeg een oorkonde dat je dit met goed gevolg had afgelegd. Dan mocht je er heen na de Hoogmis.
Gerard was de eerste DJ van Laren. Hij draaide dansnummers, op 78 toerenplaten, van oa Victor Silverster: Er moest natuurlijk gedanst worden!
Aan het einde van de avond om 23 uur, Trees naar huis brengen; op de fiets naar Bussum. (Ondertussen wordt even gecheckt of de wasverzachter in de wasmachine zit door Gerard). Allebei doen ze het huishouden. Gerard kookt ook.
Gerard heeft zijn jeugd in Laren doorgebracht.
Ze zijn getrouwd in Bussum door André de Leeuw. “André is een goede vriend. Wij zijn bij zijn priesterwijding geweest en vervolgens heeft hij ons getrouwd.”
Hoe ging het leven verder nadat u getrouwd bent?
Na zijn militaire dienst is Gerard gaan werken in de techniek. Eerst bij de weverij van den Brink en Campman, later bij Julianaoord. Trees bleef thuis en verzorgde de kinderen en het huishouden, zo ging dat vroeger. In de Goede Herder zijn ze als vrijwilligers begonnen met kindje wiegen ten tijde van pastoor Jos van de Broek. En natuurlijk namen ze hun eigen kinderen mee. Als vanzelf ging het uitbreiden. De kinderen werden ouder en je ging mee met de dingen.
Gerard ging kosteren: eerst in de Goede Herderkerk en later de basiliek. Hij heeft het echte werk geleerd bij mevrouw Breeman op de Torenlaan.
Alles moest je uit je hoofd leren en op woensdagmiddag werd je overhoord door mevrouw Breeman. De kostervergaderingen hielden we bij iemand thuis. We kregen een warm sneetje brood, de indeling werd gemaakt en de discussieavond volgde. Erg gezellig en prettig. Tegenwoordig gebeurt dit op de pastorie”, aldus Gerard.
Wat houdt het kosterwerk precies in?
Gerard is meestal 2 uur van te voren aanwezig. “Er zijn zoveel dingen die gedaan moeten worden, o.a. lichten in de kerk aan plus de kaarsen, wat ik op mijn gemak wil doen. Ik wil geen haast, je bent niet bezig met aardappels schillen. De kelk, hosties, het water en de wijn, is er een handwassing? Alles wat nodig is op de credenstafel. Daarna moet de Mariakapel in orde worden gemaakt, misboekjes, kleding voor de voorgangers. En je moet de kleur weten; er is een directorium waarin staat welke kleur gedragen moet worden, maar wij kosters zijn gek op groen!
Met Kerst heb je het extra druk. Drie vieringen achter elkaar, 18.00- 21.00- en 24.00 uur.
En ook St. Jan moet je niet onderschatten. Dat vergt ook veel voorbereidingen. Dan gebeurt er zoveel tegelijk. De bisschop komt en alles moet perfect”.
Op maandagochtend doet Pater van Wegen de mis en is Gerard koster.
Gerard zegt uit de grond van zijn hart: “Dat is een hele fijne man.
Trees ging als vrijwilligster werken. Het begon met Kindje-wiegen en van lieverlee werd het meer. Vertelt u eens.
“Samen met mevrouw Kleinhoven heb ik de bruidjes verzorgd. De jurkjes zijn te leen bij de pastorie. In principe kwamen ze schoon terug, waren ze kapot, dan maakten we ze. Ook zorgden we voor de boeketjes geel-witte bloemen. Tijdens de viering op het kerkhof, gingen wij met de kinderen in de school ernaast en zorgden voor een Kinderwoorddienst. En dan weer terug lopen. Het lidmaatschap van de Broederschap kwam later in beeld. Er moest een vrouw bij de Broederschap komen. De heer Koekkoek heeft mij gevraagd. Tot 2013 ben ik actief geweest, het is een eer om lid te mogen zijn van de broederschap”.
Trees is Ere-lid, er hangt een oorkonde in de woonkamer.
Ook is Trees lectrice geweest, toen het lopen slechter werd is ze daar mee gestopt.
Wat betekent het geloof voor u beiden?
Zonder geloof zijn we nergens. Gerard: “Ik doe het op mijn eigen manier. Ik vraag wel eens steun en dank voor iets.”
Trees beaamt dit: “Ik denk niet dat ik zonder zou kunnen, misschien (noodgedwongen) minder, maar niet zonder!” , zegt ze stellig.
Het feit dat Trees nu ziek is en verzorgd wordt door Gerard (in goede tijden en slechte tijden, zegt hij)“Dat is ook een soort geloven, een steun, we hebben een rottijd achter de rug; veel geld gekost aan kaarsjes”, zegt hij schalks.
En nu met pensioen?
“Nee, geen denken aan”, zegt Gerard. “Ik ben nog druk met hand- en spandiensten en ik regel de kaarsen voor de kerk”. Daarbuiten is hij heel creatief in zijn eigen atelier (schuur) Daar maakt Gerard miniaturen van hout: viskar, schilderskar, kaaswagen, boerenwagens. Prachtig.
Ze hebben elkaar gesteund in het vrijwilligerswerk in de kerk. Het moet van 2 kanten komen, want het is weleens een gemis als de ander lang weg was. Nu is er meer tijd voor elkaar. Een bijzonder interview met twee bijzondere mensen.
Tera Houting-Joosen
Lees ook het verhaal van Gerard bij de Historische Kring:
Klik hier voor het verhaal over zijn buurt: https://historischekringlaren.nl/mijn-oude-buurt-torenlaan-groene-gerritsweg/
Klik hier voor het verhaal over de oorlog in Laren: https://historischekringlaren.nl/onderduiken-op-de-gemeentewerf/